BIO

W 1997 roku ukończyłem Szkołę Główną Handlową w Warszawie oraz studia MBA w Carlson School of Management i Hubert H. Humphrey Institute of Public Affairs w University of Minnesota (USA). Byłem stypendystą Fundacji Margaret Thatcher w London School of Economics. W 1999 roku uczestniczyłem w programie Harvard University – John F. Kennedy School of Government. W 2001 roku ukończyłem kurs dla doradców inwestycyjnych. W 2004 uzyskałem stopień doktora nauk ekonomicznych w SGH. W 2007 odebrałem dyplom analityka finansowego CFA (Chartered Financial Analyst), nadany przez amerykański CFA Institute, potwierdzający kwalifikacje w zakresie doradztwa inwestycyjnego. W 2021 roku rozpocząłem studia podyplomowe „Blockchain: biznes, prawo i technologia” w SGH.
W latach 2016-2019 kierowałem prywatnym funduszem inwestycyjnym Luma Investment. Luma inwestuje w przedsiębiorstwa z branży żelazostopów, odlewnie i tłocznie, a także w spółki notowane na giełdzie oraz nowoczesne spółki technologiczne venture capital.

W 2018 roku zostałem wybrany przez m.in. międzynarodowe instytucje finansowe na niezależnego członka rady nadzorczej poczty ukraińskiej „Ukrposhta”, gdzie pełnię również funkcję przewodniczącego Komitetu Audytu.

Od 2017 roku do dziś pracuję jako niezależny członek rady nadzorczej i przewodniczący Komitetów Audytu w Towarzystwie Ubezpieczeń i Reasekuracji Allianz, Towarzystwie Ubezpieczeń na Życie Allianz, Allianz Towarzystwie Funduszy Inwestycyjnych oraz w Euler Hermes Polska.

Od 2016 roku jako ekspert Banku Światowego brałem udział w restrukturyzacji kolei w Tajlandii, Arabii Saudyjskiej, Tanzanii, Kazachstanie, Bośni i Hercegowinie oraz w Serbii.

W 2015 roku zostałem niezależnym członkiem rady nadzorczej i przewodniczącym Komitetu Audytu i Ryzyka w HSBC Bank Polska. Funkcję tę pełniłem do 2019 – momentu, do którego HSBC funkcjonował w Polsce jako spółka akcyjna.

Na początku 2012 roku otrzymałem propozycję zrestrukturyzowania Grupy PKP. Funkcję prezesa PKP S.A. pełniłem do końca 2015 roku. Moją ambicją była zmiana DNA kolejowej grupy: wykorzystania jej aktywów dla klientów, szczególnie PKP Intercity. Sądzę, że się udało. Do największych osiągnięć zespołu, którym kierowałem zaliczam: wprowadzenie nowej jakości i powrót klientów do kolei dzięki uruchomieniu pociągów Pendolino, modernizację setek małych i dużych dworców oraz tysięcy linii kolejowych. Dzięki prywatyzacjom i wprowadzeniu na giełdę PKP Cargo udało się spłacić historyczny dług PKP i dokapitalizować PKP Intercity, co z kolei umożliwiło zakup nowoczesnych pociągów od polskich producentów.

W 2008 roku podjąłem decyzję o powrocie do Polski, zachęcony możliwością stworzenia od podstaw pionu zarządzania aktywami w Towarzystwie Funduszy Inwestycyjnych banku PKO – największej spółce zależnej PKO Banku Polskiego. Aby było to możliwe, PKO BP musiał wykupić od szwajcarskiego banku Credit Suisse udziały w PKO TFI o wartości kilku miliardów złotych. Do momentu wykupu aktywami klientów PKO TFI zarządzało Credit Suisse. Operacja zakończyła się sukcesem. Można powiedzieć, że byłem pomysłodawcą i jednym z wykonawców tej de facto pierwszej od 1990 roku nacjonalizacji w Polsce.

Jako prezes zarządu PKO TFI od podstaw stworzyłem kompetentny i niezależny zespół zarządzania aktywami, który już w 2011 roku osiągnął jedne z najlepszych wyników inwestycyjnych na rynku bez ponoszenia ponadnormatywnego ryzyka dla swoich klientów. Utworzenie pionu zarządzania aktywami w PKO TFI pozwoliło spółce zaoszczędzić około 100 mln. PLN rocznie.

W latach 2003–2008 pracowałem w grupie Banku Światowego w Waszyngtonie jako zastępca dyrektora wykonawczego. Zajmowałem się projektami oceny systemów finansowych różnych krajów, zarządzaniem aktywami i zobowiązaniami bilansowymi Banku Światowego, oceną efektywności realizacji pomocy rozwojowej oraz pomocą Banku Światowego dla postsocjalistycznych krajów Europy i Azji Centralnej.

W tym samym czasie doradzałem Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan” oraz byłem członkiem rady nadzorczej Agencji Rozwoju Przemysłu SA.

W latach 1997–2000 byłem asystentem, doradcą a potem szefem gabinetu politycznego Leszka Balcerowicza, wówczas wicepremiera i ministra finansów. Kontynuowałem współpracę z profesorem jako doradca ds. euro, a następnie dyrektor Departamentu Zagranicznego Narodowego Banku Polskiego w latach 2001–2003. Byłem członkiem Komitetu Inwestycyjnego Rezerw Dewizowych NBP.