ImpactArt

Monika Falkus jest absolwentką malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz historii sztuki na Uniwersytecie Śląskim. Współpracuje z Galerią Szara. Zajmuje się malarstwem olejnym, tworzy instalacje i prace wideo. Penetruje tematy miłości, kobiecej natury związanej z intymnością oraz seksualnością. W swoich działaniach sięga do tradycji, baśni i osobistych wspomnień.

W swojej twórczości porusza tematy związane z tożsamością, wielowymiarową kobiecością oraz bliskością w relacjach i ambiwalencją uczuć. Obraz z kolekcji ImpactArt jest opowieścią o sile sprzeciwu wobec opresji kobiet. Podważa stereotyp kobiety jako uległej i łagodnej – nadając jej sprawczości i prawa do gniewu. Stawianie oporu jawi się jako niezbędne narzędzie do przetrwania i odkrycia własnej indywidualności.

Obraz „My Anger” to intymna historia o odwadze. O kobiecej narracji w historii sztuki i przeciwstawianiu się uciskowi patriarchatu. Artystka zwraca uwagę na fakt, że wyrażanie gniewu jest procesem pozwalającym na regulację emocji, a jednostkowe przeżywanie wykluczenia i opresji ma jednocześnie wymiar kolektywny i staje się szerszym zjawiskiem społecznym.

Emilia Kina jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom z malarstwa pod kierunkiem prof. Adama Brinckena, aneks z fotografii w pracowni Tomáša Agata Błońskiego, regularnie wystawia, między innymi realizując wspólne projekty z Filipem Rybkowskim.

Opracowane przez Emilię Kinę obrazy łączą erudycję i estetyczny urok, czerpiąc z teorii malarstwa i obrazowania. W centrum jej twórczości znajduje się relacja między obrazem jako wizerunkiem a obrazem jako materialnym obiektem. Przeformułowuje ona renesansową metaforę obrazu jako okna, przekształcając ją w współczesną koncepcję. Jej prace przypominają ekrany, zasłony lub firanki, które zakrywają widok, traktując figurę okna dosłownie jako scenografię.

Dodatkowo, Kina eksploruje inspiracje z XIX-wieczną fotografią studyjną, gdzie malowane tła i zasłony były wykorzystywane w portretach. Interesuje ją to, co znajduje się na marginesach obrazowania, to, co stanowi jedynie ramę lub przesłania widok. W ten sposób rozwija program nowego ikonoklazmu, przywracając uwagę na intymny i wolny od przemocy wymiar spojrzenia.

Absolwentka ASP w Poznaniu – dyplom malarski z wyróżnieniem w pracowni prof. zw. Jerzego Kałuckiego. 2000-2005 studia równoległe na Wydziale Malarstwa oraz Wydziale Edukacji Artystycznej. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2008. Wyróżnienia na biennale malarstwa „Bielska Jesień 2007”. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Dzieła Szymankiewicz oddają jej zainteresowanie procesami związanymi z percepcją w formie prostych kompozycji. W minimalistycznych obrazach artystki kluczową rolę odgrywają rytm, kolor, podział, linia i struktura. Szymankiewicz wykorzystuje techniki zaczerpnięte z estetyki kolażu oraz techniki postprodukcji, takie jak cięcie i łączenie sprzeczności oraz fragmentaryzacja. Jej obrazy stają się symbolicznymi przestrzeniami, w których eksperymentuje z rozkładaniem lub przekształcaniem elementów obrazu. W ten sposób sprzeciwia się traktowaniu rzeczywistości jako jednolitej „całości” i unika tworzenia obiektywnego, jednostronnego opisu, który zawsze jest tylko pozorem.

Poprzez dekonstrukcję i rekombinację elementów obrazu tworzy przestrzeń, w której konfrontują się różne wartości. W szerszym kontekście obraz staje się polem dialogu i negocjacji między różnymi punktami widzenia, perspektywami i sposobami spojrzenia. Dzięki temu ujawnia autentyczne relacje i zjawiska związane z rzeczywistością.

Karolina Bielawska ukończyła kierunek Mediów Sztuk Plastycznych na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2015 roku. Jest artystką wizualną, która głównie pracuje w dziedzinie malarstwa, łącząc je z elementami rzeźby. Aktualnie mieszka i tworzy w Warszawie. Jest reprezentowana przez Galerię Wschód (Warszawa, Kolonia) oraz Galerię Double Q (Hongkong).

Twórczość Karoliny Bielawskiej charakteryzuje się mieszaniem różnych technik malarskich i materiałów rzeźbiarskich w duchu hard-edge. Jej charakterystyczny styl opiera się na monochromatycznej palecie kolorów, które są starannie uzupełniane o dobrze dobrane barwy. Jej dzieła prezentują niejednoznaczne narracje, linie i znaki o charakterze fraktalnym, towarzyszące biomorficznym i asymetrycznym kształtom, które przywołują tajemnicze sylwetki. Prace Bielawskiej ukazują wzajemne zależności między otaczającymi nas elementami, gdzie rozpad jednego składnika wpływa na rozpad całości. Istnieje więc intymny związek między makro a mikro, kompozycją a emocjami, oraz detalami a całością.

Jej język wizualny wyraża pragnienie harmonii, które stale staje w opozycji do przemocy, ucisku i brutalności, co sprawia, że jej płótna stają się miejscami napięcia i konfliktu. Bielawska bierze chaos i przekształca go w wzory, a kontrolowane formy działają uspokajająco na nasze zmysły. Czujemy spokój w oczekiwaniu na to, co może się wydarzyć. Artystka postrzega swoje prace jako efekt jej refleksji na temat emocji i możliwości ich wyrażania. Skupia się na sfery wewnętrznej i osobistej. Jednocześnie uważa, że energia, ładunek emocjonalny i pamięć związane z konkretnym miejscem wpływają na jej twórczość, co kształtuje jej wrażliwość w kontekście określonego miejsca.